The Green Happiness? Doe mij maar Real Happiness.

Ik dacht dat ik gezond at, zo’n 4 jaar geleden. Het was in de beginfase van de healthy hype die over ons land zou gaan stormen en ik bakte iets met dadels, kokosolie, chia- en/of hennepzaad en raw cacao. Het moest doorgaan voor een brownie, gok ik. Vol trots liet ik het proeven aan vriend Tinus die nooit enig blad voor zijn mond zal nemen en meldde daar en passant bij dat zijn leven compleet zou veranderen na het proeven hiervan. Hij nam een hap, begon me keihard uit te lachen, spuugde het uit en sprak de magische woorden: “Als ik dit moet eten om gezond te worden, sterf ik van verdriet.”

Gelukkig ben ik destijds rap gestopt met al die onzin en ontdekte in de loop der jaren dat gezond en gelukkig leven eigenlijk niet zo moeilijk is. Dat er deskundigen in de wereld rondlopen met een zeer zinnige én onderbouwde boodschap, maar dat deze mensen vaak ondergesneeuwd worden door blaaskaken met intens ongeloofwaardige Instagram feeds en enorme schare volgers. Dat afvallen een kwestie is van meer energie verbruiken dan dat er binnen komt. Dat ‘gewone’ groenten en vruchten meer voor je gezondheid doen dan een potje vies poeder waar je net een astronomisch bedrag voor hebt neergelegd en dat suiker, in welke verhulde vorm dan ook, gewoon suiker is.

Ik had de eer om afgelopen weekend een aantal boeren en producenten in het mooie Overijssel te ontmoeten. Ze lieten me hun bedrijven zien, vertelden over hun constante zoektocht naar de beste ingrediënten en duurzame productiemethodes en lieten me vol trots het eindresultaat proeven. Zo waren we bij de Bökkers te gast in hun mölle (molen dus). Bakker Bastiaan begint iedere ochtend om 03.00 uur in zijn bakkerij om met de hand alle broden te bakken. Zijn vrouw Marina runt de winkel, proeverij en is daarnaast ook nog kunstschilder en decorateur.

Op maandag en dinsdag is de bakkerij dicht. Niet omdat ze vrij zijn, nee, dan runnen ze de maalderij. De tarwe en andere grondstoffen kopen ze zelf in, de kennis is overgedragen van generatie op generatie en alleen al door te ruiken weet Bastiaan of een lading goedgekeurd is of niet. Ze staan vol trots naast elkaar en Marina voert het woord, drie dagen nadat ze bevallen is van een dochter, maar ze staat er toch.

Op de terugweg naar huis val ik middenin een Twitter-commotie. Blijkbaar heeft NRC een artikel gepubliceerd over de dames van The Green Happiness. Tot dat moment had ik nog nooit van hen gehoord, maar ze schijnen ruim 200.000 volgers te hebben die hun TGH-levensstijl volgen. Daar schrijven ze ook boeken over die ze voor 64 euro x oplage 50.000 verkopen. Prachtige foto’s maken ze daarvoor met een heel team op Ibiza, de happiness straalt er vanaf. De boeken staan vol met recepten die vast groen en prima zijn, maar ik krijg kortsluiting bij het lezen van de filosofieën die deze dames aan een enorm publiek overbrengen. Goed om vooraf te melden is dat ze beiden een opleiding hebben gevolgd voor voeding en diëtetiek, orthomoleculaire geneeskunde en toegepaste kinesiologie. Dan hebben we het vast een beetje ingekaderd.

Het artikel begint met de kop “Ik dacht dat we gezond aten”. Blijkbaar is dat multi-interpretabel. Gevolgd door deze zeer krachtige uitspraak: “Het lichaam heelt zichzelf, als je het maar de juiste middelen geeft”. Ik denk dat menig arts hier wel iets over wil zeggen en ik ga verder niet uitleggen hoe ongefundeerd, naïef en emotieloos dit is. Het artikel gaat nog even door en de bizarre quotes blijven elkaar opvolgen.

Om green en happy te worden eet je in elk geval geen zuivel, want dat verzuurt je lichaam. Geen eieren, want dat is de menstruatie van een kip. Geen gluten, want die beschadigen de darmwand (lastig te rijmen met het recept voor ‘Yummie pizza’s’ met een bodem van spelt). Liever geen vlees en ook geen vis, want daar zit zoveel rommel in dat vissen vaak zelf tumoren hebben. Ook geen soja hoor! Want is dat is verstorend voor de hormoonhuishouding. En zo gaan ze nog even door en doen vrij medische uitspraken waar ik ziek van word als ik het lees.

the-green-happiness-doe-mij-maar-real-happiness-2

Uiteraard ben ik gaan graven en zag op hun Facebook-pagina het ene succesverhaal na het andere elkaar opvolgen. Geen kritische noot te vinden, blijkbaar is een van de 16 werknemers goed in modereren, denk ik dan vervolgens. Ik geloof best dat mensen kunnen afvallen van zo’n 50-dagen plan. Als je dagelijks menu’s maakt met weinig calorieën en voldoende beweging vliegt het vet er vanzelf af. Daar heb je echt dit boek niet voor nodig, die 64 euro kun je beter besteden aan een leuk jurkje voor jezelf.

Nu is er ook nog een in verwachting, dus de kans is zeer aanwezig dat er ergens het komende jaar een The Little Green Happiness-boek uit de grond wordt gestampt. Waarin geadviseerd wordt om je kleintje volledig suikervrij en plant-based op te voeden. Dat het stoom uit mijn oren komt van dit soort uitspraken moge duidelijk zijn als je mijn boek kent en ik hoop maar dat ze ooit weer met beide benen op de grond terecht komt als haar kind vol frustratie in de snoeppot van de buren duikt.

Dan is er nog het NRC die zonder kritische wedervraag een gratis advertorial in de vorm van een interview heeft geboden aan deze commerciële dames. Oh, de ironie. Want diezelfde ochtend hoorde ik nog een kritische NRC-journalist op een podium driftig meepraten toen er werd gesteld dat alle foodbloggers in Nederland meuk produceren. Waarvoor hij me later nog wel zijn excuses aanbood en aangaf dat het te kort door de bocht was. Dus bij deze vergeven, maar een goede anekdote blijft het wel.

Genoeg gezeurd.

Liever praat ik over mijn Real Happiness. Een wereld waarin ik nog nooit gehoord heb over dit soort onzin. Waarin ik bewust eet uit alle voedingsgroepen, weet waar mijn eten vandaan komt, zelf kook en keihard geniet. Ik eet 80% gezond en 20% ‘ongezond’. Ik ben 80% gelukkig en 20% ‘ongelukkig’. Ik weet 80% waar ik mee bezig ben en 20% ‘doe ik maar wat’. En ik ben 100% mezelf.

Naarmate ik ouder word, prik ik steeds vaker door alle bullshit heen. Ik heb meer respect voor Bastiaan en Marina in hun bakkersmolen en het voorbeeld wat zij ons geven. Ik stel daarom voor dat NRC aan hen het volgende podium biedt. Dat is een verhaal wat iedereen wil lezen en als er iemand geluk uitstraalt zijn het deze twee mensen wel. Bellen jullie ze op of zal ik het vast doen?

Update 1: lees voor feitelijke onderbouwing dit artikel van klinisch epidemioloog Liesbeth Oerlemans. Ook schreef Koken met Karin een sterk artikel over hetzelfde onderwerp.
Update 2: Hester van Santen schrijft een tweede artikel voor NRC en slaat daarmee de spijker op z’n kop. Lees ‘Hoe twee diëtisten ons bang maken voor een gekookt ei’.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Heb je een vraag over dit recept of over iets anders? Stuur een bericht via het contactformulier of neem contact op via Facebook of Instagram.
Recepten

Recepten

Weekmenu

Weekmenu

Zoeken

Favorieten

Favorieten

Menu Menu

Volg mij op Instagram :)