Ik rij een half uur te laat de Achterhoek in. Boer Michel twittert dat de tijd hier veel langzamer gaat en dat 30 minuten meer of minder echt niet uitmaken. Bij aankomst neem ik plaats in de keuken en terwijl de koffie pruttelt maken we kennis. Michel wil graag weten wat nou eigenlijk een foodblogger is en ik ben benieuwd naar het verhaal van deze sympathieke varkenshouder waarvan de foto sinds kort prijkt op de website van Unox. Samen met nog 21 andere Nederlandse boeren die verantwoordelijk zijn voor het grootste gedeelte van de vleesproductie van de Unox rookworsten.
De boeren van Unox
De Rookworst van Unox. Een icoon waarvan er sinds 1937 miljoenen per jaar worden geproduceerd. Wie heeft ‘m niet ooit gegeten? Een aantal jaren geleden is Unox overgestapt naar vlees met het Beter Leven keurmerk van de Dierenbescherming en nu geven ze de boeren ook een gezicht. Voortgekomen uit de steeds vaker terugkerende vraag van mensen over waar het vlees op hun bord nou vandaan komt. We zijn nieuwsgierig, willen weten wat we eten en traceerbaarheid is daarbij heel belangrijk.
Vanaf nu kun je daarom op de website van Unox kennis maken met de boeren achter de rookworsten. De boeren vertellen er hun verhaal en je krijgt een kijkje achter de schermen.
Ik word er nieuwsgierig van. Dus op naar Boer Michel met mijn grootste prangende vraag: “Waarom doe je dit nou?”
De zorg voor 2200 varkens
Het familiebedrijf van Michel is opgericht door zijn opa. Samen met zijn vader en moeder runt hij tegenwoordig twee bedrijven in hetzelfde dorp. Op de ene locatie leven 400 zeugen en aan de andere kant van het dorp zijn er 1800 vleesvarkens te vinden. Per week rijdt er 1 vrachtwagen met varkens naar Vion. De vleesverwerker uit Boxtel die tevens het Beter Leven keurmerk voert.
Michel leidt me trots rond op de locatie van de zeugen en ik ben onder de indruk van het bedrijf. Veel is er geautomatiseerd waardoor Michel vrijwel alleen (met af en toe wat hulp) zorg kan dragen voor zijn zeugen. Als er biggetjes geboren worden is hij er altijd bij, hij laat de natuur de loop maar springt wel in als het nodig is. Zo legt hij een biggetje altijd op de verwarmde bodemplaat zodat ze het lekker warm houden.
De drachtige zeugen leven bij elkaar in 1 grote stal, zo’n 250 zwangere zeugen bij elkaar die de ruimte hebben en speciaal afgestemd voer krijgen. De zeugen blijven nog zo’n maand bij hun jongen en worden daarna van elkaar gescheiden. De biggen blijven tot 25 kilo op deze locatie en gaan dan met eigen transport naar de andere kant van het dorp. In 3,5 maand groeien ze op tot 100-125 kilo en zijn daarna geschikt voor de slacht.
Michel heeft geen enkel geheim tijdens de rondleiding. Iedere deur wordt geopend en hij heeft zichtbaar hart voor de dieren. Zo’n 3 jaar geleden besloot hij om over te stappen naar het Beter Leven keurmerk. Hij wil graag weten waar zijn vlees heengaat en dat de dieren goed leven. Maar er moet ook een boterham verdiend worden, daar is hij heel eerlijk over (en terecht). Het is geen vetpot, maar hij kan er van leven. Rijk gaat hij nooit worden en dat is ook zijn doel niet. “Ik zou elk varken iedere dag met de hand willen wassen als ik ervoor betaald zou krijgen.”, zegt hij met een lach. Ik geloof hem, hij zou het gewoon echt nog doen.
Boeren zijn ook gewoon mensen
Michel is trots op zijn Beter Leven keurmerk en de samenwerking met vleesverwerker Vion en Unox. Met de nieuwe ‘Onze boeren’ campagne kan hij bijdragen aan meer openheid van en begrip voor de varkensproductie. Ja, er zijn in het verleden zaken mis gegaan, maar de keten heeft zichzelf herpakt en de boeren zijn meer met elkaar gaan samenwerken. Ze hebben het nu goed voor elkaar en dat mag ook verteld worden.
“In de boeren kun je gewoon vertrouwen hebben.”, begint Michel. “Natuurlijk zitten er ook rotte appels tussen, maar over het algemeen hebben we hart voor de dieren en voor onze bedrijven. Wij zijn ook gewoon mensen met families en kinderen en zetten ons in om de productie van varkens steeds meer te professionaliseren en verbeteren. Voor mens, dier en milieu. Het heeft alleen tijd nodig, want ook op ons bedrijf gaan de kosten voor de baten. “
Wat vindt Boer Michel er nou van om zichzelf terug te zien op de website van Unox. Hij is er meer dan trots op, want door de grootte van Unox kan hij samen met de andere boeren aan veel mensen tegelijk hun verhaal kwijt. Unox heeft het podium gecreëerd: “Ik kan ze niet vertellen hoe mensen moeten eten (wijst mij vervolgens aan), maar ik kan mensen wel vertellen hoe het wordt gemaakt en dat doe ik met veel liefde.”
Knuffelen met biggetjes mag altijd, maar wel op afspraak
Ik vraag hem waarom hij niet met adresgegevens op de site staat, daar heb ik namelijk online wat kritiek over gelezen. Want is het dan nog wel transparant en eerlijk?
Michel antwoordt: “In Nederland zijn er zo’n 30 zichtstallen waar je altijd langs kunt gaan. Mijn boerderij is geen zichtstal en ik ben daar niet op ingericht. Verder zijn we ook gewoon een bedrijf en ik kan niet te pas en te onpas rondleidingen verzorgen als mensen onverwachts langskomen. Ik doe het graag, maar dan wel op afspraak. Verder is dit voor ons ook nieuw, we weten als varkenshouders nog niet wat we kunnen verwachten. Eerst maar even afwachten en we kunnen later altijd nog adressen toevoegen. Het heeft alleen niets te maken met het ‘verbergen’ van boeren. Want als je contact opneemt met Unox met je verzoek dan kan er altijd een afspraak bij een boer worden gemaakt.”
Ik knuffel nog even met een pasgeboren biggetje en ben onder de indruk van de gedrevenheid van deze aardige boer. Rest mij nog 1 vraag, wat vind hij eigenlijk zelf van de Unox Rookworst? Hij begint te lachen en zegt “Gelukkig maar, die vinden wij hier thuis ook héél lekker.”
Volg Francesca Kookt ook op Facebook, Twitter, Google+ en Bloglovin’.
Mijn leven achter de schermen zie je op Instagram (francescakookt) en video’s bekijk je op YouTube!
