Ik heb er lang over getwijfeld, maar ik ga het toch doen. Vandaag deel ik met jullie een van mijn grootste geheimen en dat is Casa Taos in Marrakech.
Wat geen hotel, riad, resort of bed & breakfast is. Wel is het thuiskomen bij Hicham & Karima op hun landgoed wat met zoveel liefde is verbouwd. Hier vind je 8 kamers (denk: gigantische suites) die verdeeld zijn over het landgoed. In het hart, onder de wuivende palmbomen, ligt het prachtige zwembad waar je ‘s ochtends aan ontbijt. Het is een oase van rust net buiten de heerlijke chaos van Marrakech waar je vanaf de eerste minuut in de onthaaststand komt. Door de omgeving, de rust, het comfort en vooral door de oneindige gastvrijheid van iedereen aldaar. De enige manier waarop ik jullie iets van het gevoel kan meegeven wat wij daar ervaren is door het te vertellen.
Daarom: een dag uit het leven bij Casa Taos
Het is eind februari en de temperatuur overdag is al heel aangenaam hier. Overdag wordt het 23 graden, maar ‘s nachts kan het nog wel fris zijn. Gelukkig hebben ze gisteravond de open haard in onze kamer aangestoken en het matras vast voorverwarmd waardoor we een heerlijke nachtrust hebben gehad. Nu, 09.30 uur, en mijn kleuter wordt langzaam wakker. Hij vraagt om een mandarijntje en ik doe de tuindeur open. Slaperig loopt hij naar buiten en plukt een mandarijntje van de boom, gaat er onder zetten en pelt en eet totdat alles op is. Tijd om te douchen, mijn maag rammelt en ik ben zo benieuwd wat we vandaag weer als ontbijt krijgen.
Bij het zwembad lachen Mohammed en Hind ons al toe. Ons tafeltje wordt gedekt met onder andere broodjes, vers sinaasappelsap en een collectie hartig en zoet beleg. Zelfgemaakte jam, honing uit Marrakech, tapenade, tomatenspread en meer. Of we crêpes met sinaasappelsaus willen. Nou, als dat even kan. Gisteren kregen we zelfgemaakte yoghurt met oranjebloesemwater en de dag ervoor kwamen er scrambled eggs met zalm op tafel. Ik kan hier wel aan wennen.
Rustig ontbijten we met het zonnetje in ons gezicht. Mohammed zet het kaartje met het eten voor ‘s avonds op tafel en vraagt wat we dan willen eten. Ze vragen dit aan iedere gast zodat ze einde ochtend de boodschappen kunnen gaan doen. Groenten en fruit halen ze uit hun eigen boomgaarden en velden. Voor vlees en vis gaan ze naar de markt. Als je iets speciaals wilt dan vraag je het en dan willen ze met alle liefde kijken of ze dat voor je kunnen maken.
We kijken naar de bedjes naast het zwembad en besluiten dat we vandaag helemaal niets gaan doen. De kleuter heeft inmiddels een vakantievriendje gevonden en rent samen met hem het hele terrein (wat volledig is afgeschermd) rond en mag zelfs met het speelgoed van het zoontje van de eigenaar spelen. Ik wandel naar onze kamer en zie dat deze al is schoongemaakt en ze hebben zelfs onze kleren opgevouwen. Wat een luxe. Het enige wat ik nodig heb is mijn boek en ik lig al snel op een van de bedjes die zijn opgemaakt met zachte matrassen.
Rond het middaguur vraagt Mohammed of we iets willen lunchen. We bestellen wat Marokkaanse tapas gerechtjes, een fles wijn en water en zitten een paar uur te kletsen en eten aan tafel. Inmiddels heb ik slaap, mijn lichaam is ook redelijk uitgeput na al dat harde werken. De hangmat onder de palmbomen biedt uitkomst, ik doe even een dutje.
Normaal zouden we ‘s middags wellicht Marrakech ingaan of iets anders bezoeken. Daarvoor bestellen we een taxi bij Hicham die ons brengt waar we willen zijn en ook weer ophaalt. Maar vandaag zijn we zo lui als we maar zijn kunnen.
Het avondeten is een feest. We beginnen met een wortelsoepje met gember en daarna volgt een tafel vol Libanese mezze. Hicham heeft een goede vriendin uit Libanon die een klein huiskamerrestaurantje in de buurt heeft. Hij vertelt dat we daar echt een keer moeten gaan eten voor de echte LIbanese ervaring, dat zetten we dus ook maar op ons lijstje. Als hoofdgerecht krijgen we een tajine met kefta balletjes geserveerd. Eigenlijk heb ik geen ruimte meer voor een toetje, maar ik doe het toch. Want alles is hier zo zalig. Voor zo’n 4-gangen menu betaal je trouwens 315 dirhams per persoon (kinderen betalen minder), wat omgerekend ongeveer 29 euro is en hier is de thee ook bij ingrepen. Voor onze kleuter bestellen we niet eens iets aparts, die eet gewoon met ons mee omdat het zoveel is.
We wandelen voldaan naar onze kamer. De open haard wordt nog een keer opgestookt, we drinken een glas wijn en vragen ons af of we dit gevoel van ontspanning voor altijd kunnen vasthouden. Uit ervaring weten we dat dit nooit lukt en daarom komen we ieder jaar maar terug. Gewoon voor een paar dagen of een kleine week, want je zit er zo met bijvoorbeeld Transavia. En voor de mensen die zich afvragen of Marokko wel veilig is? Maak je geen zorgen, zeker in Marrakech is er echt niets aan de hand. De sfeer is daar zo leuk en de mensen zo aardig. Ja, er is ooit een aanslag geweest, maar die heeft Parijs ook gehad en ook daar zou ik gewoon weer heen gaan.
Ben je een reis naar Marrakech aan het plannen en wil je meer informatie over Casa Taos? Bekijk dan hun website, boeken moet je gewoon rechtstreeks bij Hicham doen via de site. En doe ‘m dan de groeten van mij en zeg dat je net zo lekker wilt eten als wij 😉 Oh, en mocht iemand zich het afvragen. Nee, we zijn niet uitgenodigd voor een review. Dit is een verslag van onze persoonlijke reis waar we normaal voor hebben betaald.
