Afgelopen week gebeurde het. Ik vertrok voor 48 uur Vietnam naar Ho Chi Minh City. Op uitnodiging van Queens Vis om samen met hen in levende lijve te zien hoe panga verantwoord wordt gekweekt, verwerkt en verpakt bij hun leverancier Vin Hoan in Vietnam (hetzelfde bedrijf waar de Keuringsdienst van Waarde eerder al op bezoek was). Over smaak valt te twisten, maar over panga zijn zoveel broodje aap verhalen, het wordt tijd dat die de wereld uitgaan. En er was meer, want dit was mijn eerste reis naar Vietnam. Ik wilde eten, ontdekken, genieten, leren en nog meer eten. Dat heb ik allemaal gedaan en flink ook. Je leest het allemaal in mijn uitgebreide dagboek. Er is zoveel te vertellen dat ik het dagboek in tweeën heb gesplitst. Volgende week komt deel 2 online en jullie krijgen daarnaast ook nog een informatieve blog waarin ik alles vertel over de kweek van panga.
[perfect_quotes id=”13064″]
Op je 36ste voor het eerst naar Vietnam vliegen. Sterker nog, voor het eerst naar Azië. Dat ben ik ‘as we speak’ aan het doen. Ik zit rustig te typen in een Boeing 777 van Emirates nadat ik een bijzonder smakelijke lunch met spicy garnalen en amandel-citroencake met karamel geserveerd heb gekregen.
Niet alleen Azië betreed ik voor het eerst. Zo ook de vliegtuigen met de service van Emirates. Ik ben voor eeuwig verpest daardoor, dat is zeker. Ik heb ruimte (zelfs in Economy), een mediadatabase waar je u tegen zegt, ijsblokjes in mijn glas water, wijn in mijn andere glas, wifi (meestal), een dekentje met bijpassend kussentje en gewoon goed eten. Alleen daarom al plan ik bij thuiskomst nog een trip naar Azië in.
Het worden heel veel ‘mijn eerste keren’ de komende dagen Mijn eerste keer ontbijten op straat in Vietnam, …op ontdekking in Ho Chi Minh City, …lunchen bij Vietnamese vrouwtjes thuis, …wandelen over de Cho Ben Thanh Market, …met de bus naar de Mekong rivier, …en zien hoe panga verantwoord wordt gekweekt. De werkelijke reden van mijn bezoek; zien waar die mateloos populaire pangasius (zo’n 10 jaar geleden afgekort naar panga) nou werkelijk vandaan komt. Of deze echt zo ‘volgepropt met duizenden tegelijk in met poep gevulde kweeknetten in de vervuilde Mekong rivier’ leven. Want dat is wat velen van jullie denken en gelezen hebben, niet waar? Toch gek, want ondanks al deze verhalen is panga een van de meest gegeten diepvriesvissoort van ons land. Stel je nou voor dat al die visjes zo vol zitten met ellende dan zou dat een groot gevaar zijn voor onze gezondheid. Dus misschien valt het allemaal wel mee en weten de professionele kwekers echt wel wat ze aan het doen zijn in Vietnam? We gaan op onderzoek uit.
Ik ben uitgenodigd door Queens Vis, importeur van diepvriesvis, om de verantwoorde ASC kweek met eigen ogen te aanschouwen. Ik was ooit al een keer bij ze op bezoek nadat ik negatief twitterde over de ‘plofpanga’. Directeur Harry nodigde me uit, ik nam de uitnodiging aan, we praatten wat en bakten een visje en nu zit ik opeens in het vliegtuig. Het leven kan raar lopen. Ik zit hier niet alleen trouwens. Samen met collega-bloggers Sabine, Brenda, Simone, Philippine en Jelmer gaan we het avontuur aan. Jelmer hoopt ook nog even te mogen zwemmen “tussen de pangavisjes”. Als die gek dat voor elkaar krijgt, ga ik filmen. Beloofd.
[perfect_quotes id=”13070″]
Ik schop mijn slippers uit en klap de laptop open in mijn aircogekoelde kamer. Kennisgemaakt met Ho Chi Minh City vanavond. Met de honderdduizenden scooters die hier door de stad sjeezen.
90 miljoen mensen wonen er in Vietnam, waarvan 8 miljoen in Ho Chi Minh en die hebben allemaal een scootertje, zo lijkt het. Terwijl we door de stad wandelen acclimatiseer ik. De beklemmende warmte, de hypnotiserende geur van eten en het eeuwige getoeter van deze grote stad hebben me in hun ban. Ik word er ontspannen van en voel me thuis. We gaan eten, hoe kan het ook anders, en belanden op de rooftop van het Rex Hotel middenin de stad.
Met normaal een fenomenaal uitzicht dat nu tijdelijk veranderd is in zicht op een grote bouwput. Er wordt een metro aangelegd, ook dat moet gebeuren. De Vietnamese bites smaken goed en de live muziek klinkt bitter in de oren. Welkom in Azië.
[perfect_quotes id=”13071″]
We slapen bijna on-Vietnamees chique in het Hotel Continental Saigon. Met natuurlijk een continentaal en gelukkig ook Vietnamees ontbijt. Ik zie pho, noedels met garnalen, gebakken rijst en gestoofde groenten.
Ik ben gelukkig en proef alles. Behalve de waterige zeebaars pap. Er zijn grenzen aan dit avontuur. Ik krijg steeds sterker de behoefte om op een kleinduimpje krukje bij een Vietnamees vrouwtje te gaan zitten op straat. Mijn kans komt, hopelijk vanmiddag. We vertrekken naar de visverwerkingsfabriek Van Duc Food Products (onderdeel van Vin Hoan) om te zien hoe daar pangafilet en andere visproducten gemarineerd, ingevroren en verpakt worden.
Dat doen ze met de hand, met verse marinades en een glimlach. Ik ben onder de indruk en stop in de tasting keuken het ene na het andere hapje in mijn mond. Zodra je gezien hebt dat het productieproces op orde is dan smaakt zo’n hapje of gemarineerde pangafilet een stuk lekkerder. Mijn favoriet van Queens Vis is de citroen-koriander uitvoering van de pangalicious filets. Daar zit vers citroensap in en dat proef je.
[perfect_quotes id=”13072″]
Op zo’n piepklein krukje op straat zitten met een grote kom pho voor je neus. Het is ons gelukt! Na een bezoek aan de imposante Bitexco Financial Tower waarbij we een rondje hebben gelopen op de panoramische 49ste verdieping (Saigon Skydeck) en een bijzonder indrukwekkend bezoek aan het War Remnants Museum is het tijd voor de 2elunch van vandaag.
Bij een van de famous (en later blijkt ook een van de grappigste) streetfood tentjes die de stad rijk is: Bún Bò Gân. Kost je een paar euro en veel zweetdruppels op je bovenlip. Daarvoor krijg je een van de allerbeste pho’s die je ooit hebt gegeten en een masterclass glibberige noedels eten met stokjes. Als er een foodhemel bestaat dan hoort dit stalletje daar absoluut in.
Daarna is het tijd om wat rond te wandelen en we belanden bij de Cho Ben Thanh Market. Geliefd bij zowel Vietnamezen en toeristen en tof om een keer gezien te hebben. Alhoewel het ook druk en beklemmend kan zijn.
Niet zo gek dat ze je vastklampen als je met een groep foodbloggers behangen met camera’s en rugtassen (tas op de buik natuurlijk, want dat zakkenrollen kunnen ze hier ook) over de markt stapt. Weg daar dus, we gaan wandelen door de stad en lopen van foodstal naar foodstal waar van alles wordt verkocht door vriendelijk lachende Vietnamezen.
Het deert ons geen seconde dat we naast het ontbijt ook al 2x hebben geluncht. Mijn personal trainer kan aan de bak volgende week. Springrolls, gebakken sticky rice met ei en lente ui, dim sum, hete kroepoek en meer. We sjouwen het mee naar het hotel en eten in de tuin. We maken ons niet druk om mogelijke voedselvergiftigingen of ander gedoe. Het leven is goed, zeker deze 48 uur.
Benieuwd naar de rest van onze 48 uur in Vietnam? Volgende week maandag komt deel 2 online!
Volg Francesca Kookt! ook op Facebook, Twitter, Google+, Bloglovin’ of Instagram.
