Aangezien mijn vriend een geboren en getogen ‘Leienaar’ is, is het best raar dat we, in de 6 jaar dat wij elkaar kennen, nog nooit bij In Den Doofpot hebben gegeten. Door Leiden Culinair heb ik kennis gemaakt met wat heerlijke hapjes van ze en had me dan ook meteen voorgenomen daar een keer te gaan eten.
Via LeidsLekkers kwam ik tot de ontdekking dat het afgelopen november Leidse Restaurantweek was. In Den Doofpot deed ook mee met de restaurantweek, dus hebben we gelijk een tafeltje gereserveerd.
Bij binnenkomst zag ik al dat de tafels prachtig gedekt waren en mijn jas werd keurig door de gastheer aangenomen. Na mijn stoel aangeschoven te hebben gekregen werd ons een aperitief aangeboden. Het werd een Bubb met een of andere magische likeur er doorheen. uitstekende keuze om de avond mee te starten.
We hadden in de Leidse Restaurantweek keuze uit een 3- of 6-gangen diner. We besloten voor een 3-gangen diner te gaan, maar aangezien mijn oog viel op een spannend gerecht buiten dit menu, hebben we er heel eigenwijs nog een extra gang bij besteld.
Voorafje met memories
We kregen als amuse een klein plankje met plakjes worst, een bakje overheerlijke truffelchips met olijvenmayonaise en een lolly van Parmezaanse kaas met salie. Dit was heerlijk en het beloofde een fantastische culinaire avond te worden!
Daarna werd ons voorgerecht geserveerd, de tartaar van kalf, gerookte rib eye, eendenlever en Pommes Pont Neuf. De tartaar was bijzonder smaakvol en de gerookte rib eye bracht me even terug naar het Scheveningse straatje waar mijn oma en opa woonden.
Als kind liep ik elke zondag naar hun huis en zo ook langs de rokerij die daar om de hoek zat. De rookgeur en smaak van de rib eye namen me even 25 jaar terug mee in de tijd en ik zag mijn omaatje voor het raam staan zwaaien; geweldig!
Na dit memorabele gerecht kregen we een amuse van pompoen met eidooier gegaard op -20 graden. Een bijzonder hapje die voor eidooier-liefhebbers een ware traktatie is. Voor mij niet zo’n succes aangezien ik daar niet van hou, maar dat is persoonlijke smaak.
We hebben overigens bij het diner gekozen voor de (bijzonder goede) huiswijn. Ikzelf ben niet zo thuis in wijnen en (oeps dit wordt vloeken in de kerk) vind een huiswijn dan ook al snel prima. Ik heb wel enige voorkeur, maar verder dan het verschil opmerken tussen een Chardonnay en een Sauvignon Blanc, kom ik niet. De witte huiswijn – een Verdejo – bleek een schot in de roos. Wat een heerlijke wijn! Daarnaast is IDD zéker de ‘place to be’ als je een wijnliefhebber bent. De wijnkaart is hier geen kaart, maar een boek.
Spannende combinaties
Het was nu tijd voor de spannende, extra gemaakte, keuze van het menu: Noordzee Heilbot gemarineerd met vanille en olijfolie, geserveerd met rode en witte bietjes. En laat ik van dat laatste sinds kort nou echt fan zijn! Daarnaast hou ik heel erg van bakken en daarin verwerk ik best vaak vanille. Dus je snapt, deze combinatie moest ik wel proeven! (En ja, dit zegt zij, die niet van vis houdt.) Ik heb er eigenlijk geen woorden voor hoe bijzonder ik dit gerecht vind. Vanille is een herkenbare smaak, maar ik zou dit niet snel in een hartig gerecht verwerken, laat staan met vis. Maar wanneer je het in je mond hebt en de smaken komen door, snap je precies wat de kok hiermee bedoelde. Een dikke chapeau!
Na deze euforische gang, kregen we fazant met paddenstoelen, zuurkool, spruitjes en eigen jus. Gelukkig lagen er niet al teveel paddenstoelen, aangezien ik daar niet hele erg gek op ben, en kon ik tot mijn tafelgenoot zijn vreugde de spruitjes van zijn bord prikken (mjam!). Het was wel even opletten met eten, want er kon hier en daar nog een verdwaald stuk hagel tussen zitten. De fazant was super mals en de zuurkool een verrassing qua smaak. Het deed me totaal niet aan zuurkool denken, het was heel subtiel van smaak. Over het algemeen vonden we het lekker, maar het kon de vorige gang niet overtreffen.
Rabarber threesome
Als dessert kwam er een trio van rabarber op tafel. Nu zag ik mijn tafelgenoot een beetje wit wegtrekken, want die had niet zo’n beste relatie met rabarber. Als kind zag hij in de koelkast een potje rabarber compote aan voor appelmoes. Je snapt dat hij die zure herinnering, toen hij een grote hap ‘appelmoes’ nam, niet zo snel meer vergeet. Ik was dan ook erg benieuwd hoe hij dit zou vinden. Bij het eerste onderdeel, een rolletje van mousse omhuld met spaanse pepergelei geserveerd met yoghurtsneeuw (ja je leest het goed) keken we elkaar aan en zag ik dat ik niet de enige was die hier best enthousiast van werd. Wow wat een smaakcombinatie!
Snel door naar onderdeel twee; de rabarber crème fraîche op een amandel crumble. Ook deze was heerlijk, de ‘mousse’ was zalvig zacht en de crumble maakt het geheel compleet af. Als derde en laatste onderdeel stond er een rabarbersoufflé. Heerlijk luchtig, tegen verwachting in totaal niet machtig en met een mooi aanwezig zuurtje.
Bij ons kopje koffie kregen we nog een heerlijk, aan tafel klaargemaakte, crème brûlée geserveerd waarna we echt niets meer konden eten. We zijn zeer tevreden de deur uit gegaan en ik denk dat ik mag spreken van een succes.
De prijs lag in dit geval heel gunstig omdat we gebruik konden maken van de Leidse Restaurantweek-aanbieding. Maar wanneer je hier ‘gewoon’ wilt eten, ben je wel wat meer dan gemiddeld kwijt. Maar ik vind, wanneer je er een heerlijk (en prachtig!) diner voor geserveerd krijgt, dat dit af en toe wel moet kunnen.
Over de keuken
Vanaf begin 2009 zwaait chef de cuisine Sander Vrijbloed de scepter in de keuken samen met sous Patrick Brugman. Hun stijl van koken kenmerkt zich door respect voor de smaak van de ingrediënten. Innovatief doch ingetogen. Smaken komen het best tot hun recht in combinatie met uitgebalanceerde niet te zware dressings en sauzen. De herkomst en biologische keurmerken van producten neemt een belangrijke plaats in op de keukenvloer. Voorbeelden daarvan zijn scharrelvlees van het Hollands weiderund van slagerij Piet van den Berg uit Zoetermeer en Driessen Food, groenten van Rungis, kazen samengesteld door de maitre fromagier Dennis Nijssen uit het assortiment van de Lindenhoff. Noordzeevis geselecteerd door Arie van Fix Fisch en het wild van lokale jagers.
Restaurant In den Doofpot
Turfmarkt 9
2312 CE Leiden
071 512 24 34
info@indendoofpot.nl
De openingstijden zijn:
– maandag t/m vrijdag vanaf 12.00 uur
– zaterdag vanaf 17.00 uur geopend
– zondag gesloten
Bron foto’s: Miss Deedy/In Den Doofpot/Iens.nl
Deze blog is een bijdrage van co-blogger Miss Deedy
Volg Francesca Kookt! ook op Facebook, Twitter, Google+, Bloglovin’ of Instagram.
