Mijn imitatie van ‘superwoman’ heb ik de laatste paar maanden tot in perfectie uitgevoerd. Twee bedrijven, een verbouwing en aankomende verhuizing, een heerlijk kind, een man die mijn eeuwige gewerk altijd liefdevol accepteert en familie en vrienden die me bellen of het allemaal wel goed met me gaat. Superwoman staat nog steeds overeind, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Heel eerlijk, ik ben er een beetje klaar mee en werd vanochtend wakker met het gevoel dat genoeg wel even genoeg is. Ik denk altijd dat ik alles aankan, maar heb me verkeken op de impact van een verhuizing. Dat is heftige shit. Door de onrust om me heen (ik typ nu tussen de verhuisdozen) raak ik ook onrustig in mijn hoofd en dat heeft groot effect op mijn ‘joie de vivre’ en creativiteit.
Aankomende week reis ik af naar Vietnam samen met Queens Vis en lieve collega-bloggers. Je zou het bijna vergeten, ook dat staat nog in de planning. Geen kwaad woord over, want dit wordt een enorm gave reis! Het ideale moment om even offline te gaan. Want soms moet je offline om online weer te schitteren.
Een blog valt of staat bij de creativiteit van de persoon erachter. In mijn geval bedenk ik recepten, kook, eet, fotografeer, bewerk, ga op bezoek, praat met mensen, ga uit eten, doe research, schrijf, zit vastgeplakt aan mijn mobiel en doe vast nog meer wat ik nu vergeet. Dingen die ik stuk voor stuk geweldig vind om te doen (nou ok, misschien vind ik de fotografie wat minder), behalve als het begint te voelen als een verplichting. Ik wil mooie recepten maken, met mensen praten en blogs schrijven waar jullie wat aan hebben en die ook nog leuk zijn om te lezen. Het liefst iedere dag en soms zelfs 2x per dag, omdat mijn hoofd overstroomt van de ideeën en ik nog zo’n 60 blogs klaar heb staan om uit te werken. Misschien moet ik daar eerst maar eens mee beginnen, wat denken jullie?
Een lichte blog burnout, zou die term al bestaan? Zo niet, dan introduceer ik ‘m bij deze. Want ik denk dat ik daar nu middenin zit. En dan kun je 2 dingen doen; krampachtig doorgaan of gewoon accepteren dat je maar een mens bent en even offline gaan. Oftewel…Pasen vieren met mijn mannen, wijntjes drinken met mijn vrienden, rustig verder inpakken, de berg aan administratie doen die me al weken aanstaart, mailbox leegmaken, naar Vietnam gaan en na 5 dagen weer terugkomen met een leeg hoofd. Als ik het zo opschrijf, klinkt het als een hemels scenario en niets staat me in de weg, behalve mijn gevoel van verplichting. Maar die heb ik zojuist in de prullenbak gemieterd.
Ik heb zo’n vermoeden dat jullie het prima vinden als ik een weekje vrij neem. Met de ruim 600 recepten die al op de blog staan, redden jullie het wel. De weekmenu’s staan al ingepland en iedere dag komt er een kooktip ‘van vroeger’ voorbij. Verder ga ik jullie lekker maken met foto’s van alles wat ik eet en mijn reis naar Vietnam (moet je me vooral even volgen op Instagram) en dan kom ik op maandag 13 april weer terug met een nieuwe blog, een leeg hoofd en boordevol energie.
Soms is ‘ik hou van mij’ het enige goede antwoord 🙂
