Is er leven na Personal Body Plan? Om die vraag te beantwoorden heb ik maar een reep Tony’s uit de kast getrokken. Geen grap, ik schrijf dit verhaal met koffie en chocolade naast me. De koffie is zonder suiker, dat dan weer wel en zo vind ik het precies goed. Vandaag ga ik jullie vertellen hoe ik alles heb ervaren en hoe mijn leven er nu uitziet. Met foto’s, maar dan wel met kleren aan 😉
In maart 2017 startte ik vol enthousiasme met mijn Personal Body Plan van 6 maanden. Hoe dat proces verliep ga ik niet nog een keer herhalen, dat kun je hier, hier, hier en hier al lezen. Wel is het goed om mijn doelstellingen van de start eens te herhalen: het vinden van balans in mijn leven waar (bijna) alles om eten draait, het wegwerken van de overtollige kilo’s van beide zwangerschappen tot het moment dat ik in de spiegel kijk en denk ‘ja, zo vind ik het goed’ en ik wilde een fitte mama zijn voor mijn boys. Vooral die balans was echt een ding, want voorheen had ik gewoon geen rem. Dan was die hele reep Tony’s eraan gegaan (ja echt, dat deed ik) terwijl ik nu genoeg heb aan 2 stukjes. (UPDATE: verhaal langer dan gedacht, dus het werden 4 stukjes)
Vooral de eerste maanden gingen als een trein. Ik trainde 4 keer in de week, hield me bijzonder goed aan de maaltijdvoorschriften en de centimeters vlogen ervan af. Ik kreeg er vooral heel veel energie door en daar werd ik nog het meest gelukkig van.
Zo richting de zomervakantie kwam de klad erin. De terugval die bijna iedereen wel krijgt. Ik was erg vermoeid, had enorm behoefte aan vakantie (lees: rust) en had geen zin om tijdens onze roadtrip in Portugal me te moeten ‘verantwoorden’ over mijn eetgedrag. Ik heb toen 6 weken helemaal niets gedaan, mooier dan dit kan ik het niet omschrijven. De enige vorm van beweging die ik kreeg bestond uit baantjes trekken in het zwembad en wandelen van het ene naar het andere restaurant. Ik vond het heerlijk.
Bij thuiskomst ging ik maar eens op de weegschaal staan en hield mijn hart vooraf vast. Wat bleek, ik was nog geen halve kilo aangekomen en qua centimeters ging het ook prima! Wel was duidelijk zichtbaar dat ik 6 weken niets aan sport had gedaan, want de boel gaat dan toch een beetje inzakken. Zeker naarmate je de 40 nadert.
Ik dacht nog eens terug aan onze vakantie en realiseerde me dat ik eigenlijk helemaal niet zo gek had gedaan met eten. Zonder dat ik daar moeite voor had hoeven doen én ik had optimaal genoten. In die 4 maanden daarvoor was er dus wel degelijk iets met me gebeurd, mentaal gezien. En dat is iets wat ze bij PBP heel goed doen, ze leren je wat voeding en sport met je doen.
Na de vakantie kwam ik niet meer in het ritme. Volgens mij had ik nog een paar weken te gaan, maar ik logde op een gegeven moment niet eens meer in. Ik zat middenin een zeer stressvolle periode en ik gaf mezelf niet de rust en ruimte om verder te werken aan mezelf. Niet echt slim, want je moet jezelf nooit achterstellen. Maar dat is achteraf makkelijk praten, op dat moment zat ik helemaal vast.
Gek genoeg bleef ik in die periode wel goed sporten, maar niet via PBP. Ik trainde 1x in de week met Healthclub OpenAir en 1x in de week volgde ik een les bij Pilates Studio Zoetermeer. Wat ik trouwens tot op de dag van vandaag nog steeds doe en ik vind die twee keer in de week prima zo. Ik ben namelijk niet op zoek naar zichtbare buikspieren of keiharde billen, ik wil gewoon lekker sporten.
Maar goed, toen waren dus die 6 maanden voorbij. Als een nachtkaars uitgegaan, zo leek het wel. Ik besloot om niet te verlengen en dit is waarom.
Ik heb enorm veel geleerd van PBP in de eerste helft van mijn plan. Sommige dingen waren echt een openbaring en ik weet nu veel beter hoe mijn lichaam in elkaar zit en reageert op voeding. Maar als het gaat om voeding heb ik een heel raar leven. De ene week heel gestructureerd en de week erna kan het zijn dat ik 50 recepten moet koken voor fotografie (en dus ook proef) om de week daarna weer 4 keer te gaan lunchen en dineren. En daarbinnen moet ik voor mezelf balans vinden op een manier die op natuurlijke wijze bij me past. Ik kan niets (meer) met voorgekauwde voedingsschema’s en kcal trackers, want die krijg ik dus niet ingepast. In het begin wel, maar dat was hard nodig om de mentale verandering in gang te zetten. Maar op de lange termijn werkt het niet voor me en het uiteindelijke gewichtsverlies (en -behoud!) kan ik alleen voor elkaar krijgen op mijn eigen manier en in mijn tempo.
Maar daar heb ik op voedingsgebied wel hulp bij nodig, ik ben er namelijk nog lang niet. Daarom heb ik in november besloten om me te laten coachen door diëtist en voedingscoach Jonathan Klaassen. Hij begeleidt mij veelal dagelijks met mijn keuzes (heel handig via whatsapp), analyseert en stuurt bij waar nodig. Met als doel om mijn doelstellingen van maart 2017 nog verder te verdiepen. Het gaat nu wat minder snel, qua resultaten dus, maar wel op mijn tempo en ik blijf gewicht en centimeters verliezen. Maar ik eet er ook lekker bij! Inmiddels houd ik geen kcal meer bij, maar mijn eigen portiecontrole ontwikkelt zich daardoor alleen maar. Ik heb steeds beter door wanneer ik vezels, eiwitten of koolhydraten moet aanvullen of wanneer ik gewoon goed zit.
Het is begin januari terwijl ik dit schrijf en ik kijk heel tevreden terug op de afgelopen 9 maanden. PBP is essentieel geweest voor de mentale knop die ik heb omgedraaid. Ze hebben mij ‘back on track’ gezet en daar ben ik heel dankbaar om. Persoonlijk had ik alleen andere behoeftes en daarom heb ik besloten om niet nog een periode van 6 maanden aan te gaan. De keuze die ik daarna maakte voor de coaching van Jonathan was goud. Ik ben inmiddels 15 kilo (op mijn zwaarste moment tikte de weegschaal 89 kilo aan) en tientallen centimeters kwijt. Op een rustige manier en daar ga ik voorlopig ook nog wel even mee door. Ik voel me er namelijk goed bij en vind mezelf stiekem al heel leuk als ik in de spiegel kijk.
Begin maart 2017 versus begin januari 2018, ik voel me top! En dat zonder gekke diëten.
Wellicht overbodig om te melden, maar ik doe het toch. Niets aan dit artikel is gesponsord en alle mensen en bedrijven die genoemd worden zijn gewoon door mij betaald.
